
श्रीब्रह्मदेव : संस्कृत
अत ऊर्ध्वं स्थलसंख्याबहिर्भूतान् प्रक्षेपकान् विहाय चतुर्दशाधिकशतद्वय प्रमितैर्दोहक-सूत्रैर्मोक्षमोक्षफ लमोक्षमार्गप्रतिपादनमुख्यत्वेन द्वितीयमहाधिकारः प्रारभ्यते । तत्रादौ सूत्रदशक-पर्यन्तं मोक्षमुख्यतया व्याख्यानं करोति । तद्यथा - सिरिगुरु इत्यादि । [सिरिगुरु] हे श्रीगुरो योगीन्द्रदेव अक्खहि कथय [मोक्खु] मोक्षं [महु] मम, न केवलं मोक्षं [मोक्खहं कारणु] मोक्षस्य कारणम् । कथंभूतम् । [तत्थु] तथ्यम् [मोक्खहं केरउ] मोक्षस्य संबन्धि [अण्णु] अन्यत् । किम् । [फलु] फलम् । एतत्त्रयेन ज्ञातेनकिं भवति । [जें जाणउं] येन त्रयस्य व्याख्यानेन जानाम्यहं कर्ता । कम् । [परमत्थु] परमार्थमिति । तद्यथा । प्रभाकरभट्टः श्रीयोगीन्द्रदेवान् विज्ञाप्य मोक्षं मोक्षफलंमोक्षकारणमिति त्रयं पृच्छतीति भावार्थः ॥१२४॥ इसके बाद प्रकरण को संख्या के बाहर अर्थात् क्षेपकों के सिवाय दो सौ चौदह दोहा-सूत्रों से मोक्ष, मोक्ष-फल और मोक्ष-मार्ग के कथन की मुख्यता से दूसरा महा अधिकार आरंभ करते हैं । उसमें भी पहले दस दोहों तक मोक्ष की मुख्यता से व्याख्यान करते हैं - प्रभाकरभट्ट श्री योगींद्रदेव से विनती करके मोक्ष, मोक्ष का कारण और मोक्ष का फल इन तीनों को पूछते हैं ॥१२४॥ |